H.M. Walker
De gedupeerde denkt aanvankelijk
pech te hebben. Op zich staande pechvogel te zijn. Wie ziet dat er meer aan de
hand is, is laat. Wat valt er dan nog te doen? Weinig. Er is dan een groeiend
en complex dossier.
Maar er zijn toch organisaties die je belangen behartigen? Je kunt toch klagen?
Daar zijn toch organen voor? Je hebt toch betaald? Je hebt toch recht op een
redelijke behandeling?
Dat recht heb je, maar recht krijgen blijkt een vrijwel onmogelijke opgave.
Dit
rapport gaat diep in op de onderliggende mechanismen. En geeft precies aan hoe
bij schadebehandeling betrokken functionarissen er (on)bewust aan bijdragen dat
claimgerechtigden met zware schade vrijwel nooit krijgen waar ze recht op
hebben. Ondersteund door talrijke literatuur, interviews en berichten in de
media wordt de praktijk blootgelegd. Inclusief de jarenlang openbaar gemaakte
bevestigingen door deskundigen en de ervaringen van
belangengroepen. Dan volgen ramingen van de omvang.
Beschreven
wordt hoe bij integere dokters al willekeur insluipt. Hoe er bij keuringen veel
dingen gebeuren die niet door de beugel kunnen. En waarom. Hoe de werkkring of
de eigen zaak, de thuissituatie en privé-relaties dan te vaak onherstelbare
schade oplopen. Waar de eigen belangengroepen niet helpen. Hoe
klachtenorganisaties met hooggeleerden en juristen de gedupeerde uitputten.
Vrijwel altijd zonder resultaat. Hoe Justitie misstanden, die keer op keer
worden onthuld, ongemoeid laat. Waarom de rechtsgang en de rechtspraak hierover
zo traag en frustrerend verloopt. Hoe door anderen aan de kaak gestelde
collusie in advocatuur, rechterlijke macht, openbaar bestuur, media en
verzekeraars nieuwe dimensie krijgt.
____________________________